Πρόκειται για μια πλήρη συλλογή φωτογραφιών από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 που ανήκει στον αείμνηστο Ιωάννη Λαμπάκη (1851-1916) και φυλάσσεται σήμερα στο Αρχείο Οικογένειας Λαμπάκη με την φροντίδα του εγγονού του Ιωάννη Εμμ. Λαμπάκη.

Ο πρωτοποριακός όπως συχνά έχει χαρακτηριστεί, φωτογράφος, δεν απαθανατίζει τους αθλητές σε στημένες πόζες πριν ή μετά τα αγωνίσματα αλλά αντίθετα, καταγράφει, από τις κερκίδες του νέου Παναθηναϊκού Σταδίου, τα αθλήματα τη στιγμή της τέλεσής τους.

Με τόλμη και με τη σιγουριά της φωτογραφικής τεχνογνωσίας, ο φακός του αποτυπώνει τον Σπύρο Λούη και τον Χαρίλαο Βασιλάκο την ώρα που διανύουν τα τελευταία μέτρα της μαραθώνιας διαδρομής τους, αλλά και τον Αμερικανό Thomas Burke και τον Αυστραλό Edwin Flak καθώς ξεχωρίζουν στους τελικούς των 100 και 1500 μέτρων αντίστοιχα. Στις φωτογραφίες αυτές, μοναδικά δείγματα του πρώιμου φωτορεπορτάζ στη χώρα μας, έρχονται να προστεθούν στιγμιότυπα από την απονομή των διπλωμάτων στους νικητές και τις εκδηλώσεις που πραγματοποίησε ο Δήμος Αθηναίων προς τιμήν τους.

Ιωάννης Λαμπάκης – Βιογραφικό

Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο γυμνάσιο και το σχολαρχείο, εργάσθηκε στο ζαχαροπλαστείο του πατέρα του, (γωνία Αιόλου και Μητροπόλεως).

Με τη φωτογραφία άρχισε να ασχολείται γύρω στα 1870. Το 1873 συνεργάσθηκε με το φωτογράφο Ε. Φιλιππίδη, φωτογραφίζοντας κυρίως βυζαντινά χειρόγραφα και εκκλησίες. Πιθανώς για λογαριασμό του αδελφού του Γεωργίου. Το 1875 συμμετείχε στα Γ' Ολύμπια των Αθηνών, εξέθεσε φωτογραφίες του με "πορτραίτα διαφόρων" και βραβεύτηκε με έπαινο.

Γύρω στα 1880 συνεργάστηκε με το φωτογραφείο των Μαργαρίτη & Κωνσταντίνου: στην αρχή βοηθός, αργότερα συνεταίρος και η φίρμα έγινε « Μαργαρίτης-Κωνσταντίνου-Λαμπάκης» .

Το 1890 ο Ι. Λαμπάκης φωτογράφισε τις αποκριάτικες εκδηλώσεις για τον Καρνάβαλο, που είχαν τότε αναβιώσει στην Ελλάδα, με την επωνυμία Διονύσια. Τα στιγμιότυπα του από τα άρματα και τους μασκαρεμένους καταγράφουν παραστατικά τον αυθορμητισμό του κόσμου.

Το 1892 φωτογράφισε τους γυμναστικούς και αθλητικούς αγώνες.

Το 1896 φωτογράφισε τους πρώτους Διεθνείς Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα και στην συνέχεια εξέδωσε το μοναδικό μέχρι στιγμής γνωστό Λεύκωμα, που έχει κυκλοφορήσει για τους αγώνες αυτούς. Στο Λεύκωμα αυτό παρουσιάζει, μέσα από 35 φωτογραφίες, την δική του ολοκληρωμένη πρωτοποριακή άποψη, αποφεύγοντας να φωτογραφήσει τους αθλητές σε στημένες πόζες πριν ή μετά τα αγωνίσματα και παρουσιάζοντας την γενική εικόνα του αθλήματος, την ώρα της δράσης (με την σημερινή ορολογία : « reportage »). Χαρακτηριστική είναι και η φωτογραφία από το Ν. Φάληρο, όπου θα γινότανε η λεμβοδρομία και η οποία ματαιώθηκε λόγω τρικυμίας.

Ως φωτογράφος συνεργάσθηκε και με τα άλλα δύο του αδέρφια, τους Γεώργιο Δ. Λαμπάκη (1854-1914) και Εμμανουήλ Δ. Λαμπάκη (1858-1909)

Στον πόλεμο του 1897, ο Λαμπάκης φωτογράφισε την βασίλισσα Όλγα να περιποιείται τραυματίες.

Λέγεται ότι πολλοί νεώτεροι φωτογράφοι υπήρξαν μαθητές του: οι Ι. Ξυθάλης, Ι. Στεργιάκης, Π. Κόντος, ο Κανδρεβιώτης, ο Ευστ. Μπούκας, ο διάσημος γιατρός Δ. Δημητριάδης, καθώς και ο Αν. Γαζιάδης.

Το 1897, παντρεύτηκε την Σοφία Παπαϊωάννου, από την Σάμο, και απέκτησε τέσσερα παιδιά τους: Γεώργιο(1899-1982), Μαργαρίτα (1901-1964), Νικόλαο (1903-1988) και Εμμανουήλ (1907-1995).

Το 1901 ο Λαμπάκης χειροτονήθηκε ιερεύς.

Πέθανε στην Αθήνα το 1916.