Καλεσμένη του Μουσείου και της σχολής η Ζωζώ Χριστοδούλου, η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα που έτρεξε στον Μαραθώνιο, τον Οκτώβριο του 1974. Μέχρι τότε οι διοργανωτές των αγώνων δεν θεωρούσαν ότι οι γυναίκες έχουν το σθένος για να καλύψουν µεγάλες αποστάσεις. Οι μαθητές της σχολής υποδέχτηκαν την κα Χριστοδούλου με συγκίνηση, θερμά λόγια και σεβασμό. Συνομίλησαν μαζί της και στην συνέχεια η Διεύθυνση της σχολής με επικεφαλής τον κο Γείτονα της απένειμε τιμητική πλακέτα. Στην εκδήλωση παρευρέθηκε ο Δημοτικός Σύμβουλος Μαραθώνος κος Κώστας Λάσκος.

Η κα Ζωζώ Χριστοδούλου έκλεισε την εκδήλωση λέγοντας : " H ημέρα εκείνη ήταν σαν όνειρο, δεν ξεχνιέται. Σε όλα τα πράγματα κάποιος είναι πρώτος. Έτυχε να είμαι εγώ. Η ουσία για εμένα ήταν να τερματίσω, να νιώσω τη χαρά της απόστασης».

Εκείνος πάντως ήταν ο πρώτος και ο τελευταίος της αγώνας στη διαδρομή των 42.195 μέτρων. Προβλήματα τραυματισμών τα επόμενα χρόνια της στέρησαν άλλες συμμετοχές. Τα τελευταία χρόνια όμως περιμένει τους δρομείς σε κάποιο σημείο της Λεωφόρου Μεσογείων για να τους ενθαρρύνει. Το τρέξιμο για την ίδια ήταν ένα εφόδιο να ξεπεράσει δυσκολίες και άγχη και να ολοκληρώσει τις σπουδές της στη Ψυχολογία. Όπως συνηθίζει να λέει, «το τρέξιμο είναι το οξυγόνο» της.

Χρειάστηκε να περάσουν άλλα οκτώ χρόνια από εκείνον τον αγώνα της Ζωζώς για να διοργανωθεί το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα Μαραθωνίου γυναικών, το 1982, με μόλις επτά συμμετοχές.