Σήμερα δημοσιεύουμε ένα άρθρο της Μαριάτζελας Μοιρέα.
Η ζωή ενός επαγγελματία αθλητή είναι αδιαμφισβήτητα δύσκολη και απαιτητική. Συνεχείς προπονήσεις , πίεση , άγχος ,τραυματισμοί και λιγοστά ρεπό είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά της καθημερινότητας τους.
Οι παίκτες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος ενός αδιαιρέτου συνόλου που καλείται ομάδα. Στο επαγγελματικό επίπεδο η κάθε ομάδα απαρτίζεται από διάφορες ειδικότητες επαγγελματιών που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους αθλητές. Έτσι ο καθένας ξεχωριστά συμβάλλει ανάλογα με την εξειδίκευση του στην εύρυθμη λειτουργία της. Μερικοί από αυτούς είναι οι φροντιστές , οι φυσικοθεραπευτές, οι γυμναστές και οι γιατροί οι οποίοι καταβάλουν τα μέγιστα προκειμένου οι παίκτες να είναι έτοιμοι στους αγώνες της σεζόν.
Η αγωνιστική σεζόν χαρακτηρίζεται από πολλούς ως "μαραθώνιος" και όχι άδικα καθώς υπάρχουν συνεχείς αγώνες τουλάχιστον δύο την βδομάδα σε μια περίοδο εννιά μηνών. Πολλές φορές τα απρόοπτα εντάσσονται στο πρόγραμμα και οι τραυματισμοί, οι ασθένειες και η πεσμένη ψυχολογία κυριαρχούν. Οι αθλητές δεν είναι αυτοτελείς μηχανές αλλά άνθρωποι και χρήζουν την ανάγκη όλων των μελών του συνόλου που θα αποτελέσουν τους διακριτικούς συνοδοιπόρους τους σε ολόκληρη την επαγγελματική τους πορεία. Η ομάδα βρίσκεται δίπλα τους στα εύκολα και στα δύσκολα ,στις επιτυχίες και στις αποτυχίες και σίγουρα τα εύσημα στις επιτυχίες και οι ευθύνες στις αποτυχίες ανήκουν σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά. Έτσι, οι αφανείς ήρωες των ομάδων όπως χαρακτηρίζονται από ανθρώπους του χώρου και όχι μόνο, αξίζουν την αναγνώριση της αδιάκοπης προσφοράς τους.
Ευχαριστώ τον φροντιστή για την κάθε του μέρα στην ομάδα που ήταν εκεί για να δώσει την πετσέτα ,το νερό και την μπάρα, για να συμπαρασταθεί ηθικά στις δύσκολες στιγμές των αθλητών , που με στοργή σαν πατέρας υπέμεινε τις άτυχες συμπεριφορές τους μα πάνω από όλα για τα ξενύχτια και τις αγρυπνίες που έκανε προκειμένου να βάλλει πλυντήρια ώστε να προσφέρει τα καθαρά και μοσχομυριστά ρούχα στις προπονήσεις και στους αγώνες.
Ευχαριστώ τον φυσικοθεραπευτή για την κάθε του μέρα στην ομάδα που ήταν εκεί για να τρέξει στις άτυχες πτώσεις τους και να παράσχει τις πρώτες βοήθειες, που ήταν εκεί για να απαλύνει τον πόνο σε όλους τους τραυματισμούς τους και να γίνει για λίγο και ψυχολόγος-εμψυχωτής στις "μαύρες" τους, για όλες τις φορές που τους στάθηκε πρωτίστως σαν άνθρωπος προσφέροντας τις υπηρεσίες.
Ευχαριστώ τον γυμναστή για την κάθε μέρα στην ομάδα που στάθηκε ως αυστηρός συνοδοιπόρος δίπλα τους και τους πίεσε όταν έπρεπε προκειμένου να γίνουν καλύτεροι ,που υπόμεινε την γκρίνια τους κατά την διάρκεια των ασκήσεων, μα κι όταν η πρόοδος τους είναι αισθητή τους επιβραβεύει και τους παρακινεί να συνεχίσουν την σκληρή δουλειά.
Ευχαριστώ τον γιατρό για την κάθε μέρα του στην ομάδα που ήταν εκεί για να διαφωτίσει με τις γνώσεις και να καταλήξει στην διάγνωση του τραυματισμού τους , που είναι εκεί στις δυσκολότερες στιγμές ενός αθλητή, κυρίως όμως για την στωικότητα που δείχνει όταν προβαίνουν αυτοβούλως σε δικές τους διαγνώσεις...
Η ανάδειξη αυτών των ανθρώπων πρέπει να γίνεται καθημερινά και όχι σε δύσκολες για την ομάδα περιόδους όπου οι περισσότεροι φίλοι του αθλήματος αγωνιούν ποτέ θα επανέλθει ο αγαπημένος τους αθλητής στην αγωνιστική δράση. Τα μέλη των ομάδων δεν συμβάλλουν μόνο ο καθένας στον τομέα του αλλά δίνουν το λιθαράκι τους και στην ολόπλευρη επιμόρφωση των αθλητών για το λόγο αυτό αξίζουν μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Το Ευχαριστώ από σήμερα ας γίνει φωτεινός σηματοδότης της ζωής για όλους όχι επειδή πρέπει, μα επειδή το νιώθουμε, επειδή η ευγνωμοσύνη μας πλημμυρίζει και χρειάζεται να την μοιραστούμε, μας κάνει να γεμίζουμε ευχάριστα συναισθήματα αισιοδοξίας και παραδοχής. Το κάθε επάγγελμα είναι μια υπόσχεση προς το κοινωνικό σύνολο απαραίτητη για την ομαλή λειτουργία του συστήματος που ονομάζεται ΟΜΑΔΑ.
«Το να αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη και να μην λες ευχαριστώ είναι σαν να τυλίγεις ένα δώρο και να μην το δίνεις.» είχε πει κάποτε ο William Arthur Ward ......
Μαριάτζελα Μοιρέα