Οι υπαίθριες δραστηριότητες αναψυχής, όπως, το τρέξιμο, το ποδήλατο και το περπάτημα κύριο σκοπό έχουν την ικανοποίηση και την ευχαρίστηση των συμμετεχόντων μέσα από τη δια βίου άσκηση. Καθώς δεν υπάρχουν προσδοκίες για υψηλές επιδόσεις, τα άτομα φαίνεται να απολαμβάνουν τα οφέλη από την άσκηση πολύ περισσότερο και χωρίς πίεση. Ο αυτό-έλεγχος, η ψυχολογική ροή (θετικά συναισθήματα), η αυτό-αποτελεσματικότητα, η αύξηση των ενδορφινών (ορμόνες καλής διάθεσης), η ικανοποίηση των ατομικών αναγκών, η απουσία ανταγωνισμού είναι μερικά από τα στοιχεία που κερδίζει ο αθλούμενος και προάγουν ένα υψηλό επίπεδο ψυχικής υγείας και πνευματικής ευφορίας.

Αρκετές έρευνες υποστηρίζουν ότι η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον δίνει στους συμμετέχοντες τη δυνατότητα να εστιάσουν στο συναίσθημα τους, να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους, να θέσουν προκλήσεις και να ξεπεράσουν τους φόβους τους, καθώς, επίσης, και να αναπτύξουν την κοινωνικότητας τους. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι η μείωση των επιπέδων του άγχους και της κατάθλιψης, η αύξηση του αισθήματος ικανοποίησης και αυτοπεποίθησης καθώς, επίσης, και η ανάπτυξη της κοινωνικότητας.

	Φρόσω Πατσού
	Μ.Sc Ψυχολόγος - Αθλητική Ψυχολόγος Επιστημονική συνεργάτιδα Εθνικής Ομάδας Στίβου
	www.idealpsychology.gr email: frossopatsou@yahoo.gr

References:

Meyer, B.B., & Wenger, M.S. (1998). Athletes and adventure education: An empirical investigation. International Journal of Sport Psychology, 29,243-266.

Ryan, R.M., & Deci, E.L. (2000). Self-determination theory and the facilitation of intrinsic motivation, social development and well-being. American Psychologist, 55,68-78.

Seligman, M.E.P., & Csikszentmihalyi, M. (2000). Positive Psychology. American Psychologist, 55,5-14.