Τα κλινικά γνωρίσματα ενός κατάγματος διακρίνονται σε υποκειμενικά (συμπτώματα) και σε αντικειμενικά(σημεία).

Τα υποκειμενικά είναι :

1.Πόνος

2.Δυσχέρεια ή αδυναμία στην κίνηση του μέλους

Τα αντικειμενικά είναι :

1.Τοπικό οίδημα

2.Ευαισθησία στην πίεση

3.Παραμόρφωση

4.Εκχύμωση

5.Κριγμός

6.Αφύσική κίνηση, δηλαδή κίνηση στο σημείο του κατάγματος που φυσιολογικά δεν υπήρχε.

Ακτινολογικός Έλεγχος:

Ανεξάρτητα αν η κλινική διάγνωση είναι βέβαιη ή όχι, ο ακτινολογικός έλεγχος είναι πάντα απαραίτητος για να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη του κατάγματος και να προσχεδιασθεί η αντιμετώπισή του.

Ο ακτινολογικός έλεγχος πρέπει:

1. Να γίνεται ύστερα από κλινική εξέταση, ώστε να έχουμε καλή επικέντρωση.

2.Να είναι πλήρης, να γίνεται σε δύο ή και τρία επίπεδα με ειδικές προβολές.

3.Να περιλαμβάνει τις δύο αρθρώσεις κεντρικά και περιφερικά του κατάγματος, για να μη διαφύγουν κακώσεις.

Οι βασικοί στόχοι στην αντιμετώπισης των καταγμάτων είναι:

• - Η ανάταξη του κατάγματος να είναι τέτοια ώστε να αποκατασταθεί ο   άξονας και η ανατομία του οστού.

• - Η ακινητοποίηση του καταγματικού οστού να είναι γρήγορη και ασφαλή, ώστε να έχουμε άμεση κινητοποίηση του άκρου και του ασθενούς.Έτσι, μειώνουμε τον κίνδυνο των φλεβικών θρομβώσεων, της πνευμονικής εμβολής και γενικά επιτυγχάνεται πιο γρήγορη αιμοδυναμική σταθεροποίηση του ασθενούς.

• - Η υποστήριξη της διαδικασίας της πόρωσης, εξασφαλίζοντας τις βιολογικές και εμβιομηχανικές προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για την ευόδωσή της.

• Προκειμένου να βελτιωθεί η πώρωση του κατάγματος , πιο «βιολογικές» μέθοδοι έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια τις οποίες και χρησιμοποιούμαι προσπαθώντας να μειώσουμε την χειρουργική τομή και να διατηρήσουμε την αιμάτωση των καταγματικών τεμαχίων και τον πρωτογενή πόρο (αιμάτωμα) που αναπτύσσεται αμέσως μετά το κάταγμα.

•  

Τέτοιες τεχνικές είναι :

• - Ενδομυελικός ήλος για την αντιμετώπιση των καταγμάτων της διάφυσης των μακρών οστών.

• - Η εξωτερική οστεοσύνθεση, η οποία έχει ορισμένες ενδείξεις.

• - H χρήση τεχνικών εσωτερικής οστεοσύνθεσης ελάχιστης επεμβατικότητας (minimalinvasiveplating, ΜΙPO) με την ανάπτυξη και χρήση των ασφαλιζομένων πλακών.

•  

Στη ΜΙΡΟ με βιολογική οστεοσύνθεση δεν ανοίγουμε την εστία του κατάγματος. Δίνουμε έμφαση στην έμμεση ανάταξη, στην ευθυγράμμιση και σταθερή οστεοσύνθεση του κατάγματος αφήνοντας ανέπαφο το περιβάλλον του κατάγματος. Έτσι, διατηρούμαι την αιμάτωση των καταγματικών τεμαχίων και το πρωτογενές αιμάτωμα που περιέχει όλους τους απαραίτητους αυξητικούς παράγοντες για την πώρωση του οστού (Εσωτερική – εξωτερική οστεοσύνθεση). Η ανάταξη και σταθεροποίηση γίνεται με χειρισμούς μακριά από την καταγματική εστία, διατηρώντας την αιμάτωση των γύρω ιστών ( έμμεση ανάταξη). Γίνεται χρήση βιοσυμβατών υλικών και έχουμε περιορισμένη χειρουργική πράξη.

Με τη μέθοδο αυτή η είσοδος της πλάκας γίνεται διαμέσου μικρών τομών υποδορίως εγγύς και άπω του κατάγματος ανάλογα και οι βίδες τοποθετούνται με νυγμώδεις τομές υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο.

Η θεραπεία εξατομικεύεται σε κάθε περίπτωση, αλλά επιγραμματικά μπορεί να αναφερθεί ότι ο σύγχρονος και καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης των καταγμάτων των μακρών οστών όπως μηριαίου και κνήμης είναι η μέθοδο της κλειστής ενδομυελικής ήλωσης, χωρίς να ανοίγεται η εστία του κατάγματος και για τα ενδοαρθρικά ή περιαρθρικά κατάγματαη χρήση των αυτοκλειδούμενων μειωμένης επαφής (lowcontactplate) πλακών ή σπανίως η χρήση συσκευών εξωτερικής οστεοσύνθεσης. Στα κατάγματα του ισχίου προτιμάται η κλειστή διατροχαντήρια ενδομυελική ήλωση ή σπανίως η χρήση ειδικών ολισθαινόντων πλακών.

Παρακάτω φαίνονται τα ακτινολογικά και κλινικά αποτελέσματα κάποιων αντιπροσωπευτικών περιπτώσεων καταγμάτων που έχουν αντιμετωπιστεί από εμάς στο παρελθόν.

Εικ. 1 : Σπειροειδές κάταγμα κνήμης σε άνδρα 45 ετών που αντιμετωπίστηκε με την τεχνική MIPO. Κινητοποιήθηκε με βακτηρίες μασχάλης την επόμενη μέρα από το χειρουργείο και με μερική φόρτιση σε 40 μέρες μτχ.

Εικ.2 : Ασθενής 88 ετών με συντριπτικό διάυπερκονδύλιο κάταγμα μηριαίου που αντιμετωπίστηκε με τεχνική MIPO.Εικόνα κάτω, 2 μέρες μετά το χειρουργείο. Κινητοποιήθηκε άμεσα. Περπάτησε με μερική φόρτιση μετά από 40 μέρες από το χειρουργείο.

Εικ.3 : Ασθενής 43 ετών με συντριπτικό υποκονδύλιο κάταγμα κνήμης που αντιμετωπίστηκε με τεχνική MIPO.Εικόνες διεγχειρητικές κάτω. Κινητοποιήθηκε άμεσα με βακτηρίες μασχάλης και βάδισε με μερική φόρτιση μετά από 45 μέρες από το χειρουργείο.

Εικ. 4: Ασθενής 46 ετών με συντριπτικό υποκεφαλικό κάταγμα βραχιονίου (δε), αντιμετωπίστηκε με μακριά πλάκα philos(Longplate). Κινητοποιήθηκε το άκρο τη 2^η μτχ. 1 έτος μετά στη (δε) εικόνα.

Εικ. 5 : Ασθενής 24 ετών (ΑΡ) με συντριπτικό κάταγμα μηρού μετά από τροχαίο που αντιμετωπίστηκε με ενδομυελική ήλωση μηρού και (ΔΕ) πλάγιο κάταγμα κνήμης σε ασθενή 37 ετών μετά από επίσης τροχαίο που αντιμετωπίστηκε με ενδομυελική ήλωση κνήμης. Κινητοποιήθηκαν την 2^η μτχ μέρα με βακτηρίες μασχάλης και πλήρη φόρτιση σε 12 βδομάδες (ΑΡ) και 10 βδομάδες (ΔΕ).